Jorna en ik raakten na onze vorige instagram-blog opnieuw in gesprek. Van het persoonlijke, de last van het stotteren, van een andere neurodiversiteit, naar koning Willem-Alexander die het had over het collectieve oorlogstrauma. En van daaruit naar de strijd die wereldwijd gaande is voor een inclusieve samenleving. Als de oorlog ons nog raakt na 75 jaar bevrijding, als #blacklivesmatter twee vrouwen raakt, wat betekent dat dan? Dat het grote systeem dat in het wereldnieuws zichtbaar is, blijkbaar ook in 2 gewone Noord-Hollandse vrouwen zit ingebakken. Dat systeem waarvan Trump de karikaturale frontman is. Niemand kan zich er meer aan onttrekken....

Een duo-blog over een pijnlijk onderwerp. Een gesprek tussen 2 vrouwen die niet meer zwijgend willen instemmen maar de vuist omhoog reiken. In de hoop dat er werkelijk iets zal veranderen.

Een kort verhaaltje over een verhaaltje dat de wereld mooier wilde maken.

Alles hebben wat als maatschappelijk geslaagd gezien wordt. En toch het gevoel hebben dat er nog iets anders mist.

Bevrijdingsdag is een reden om feest te vieren want vrijheid is niet zo vanzelfsprekend. Dit jaar, 2018, wordt het nog spannend op de dam.

Een fris en lentig gedicht vol inspiratie en spruitfulness.

Aan al het moois komt een eind, ook aan de pelgrimstocht. Toch gaat de reis oneindig door maar dan niet te voet maar per geest.

De laatste 6 dagen waren misschien wel de meest gevarieerde van de hele camino, met de meeste tegenstellingen, op alle vlakken. Na Ribadeo, waar ik nieuwe hakken onder mijn schoenen liet zetten, heb ik twee dagen van 36 kilometer achter elkaar gelopen.

Achter mij ligt Asturia. Het land van de appelcider, van groene glooiende heuvels, van wijdverspreidde nietszeggende dorpjes, van hortensia´s.  Hortensia´s zo groot en zo overdadig in bloei zoals wij dat in Nederland niet kennen. Bij bossen tegelijk vrolijken ze de tuinen  op van huizen maar ook de vervallen muur van een oude schuur of staan ze zomaar ergens. Bloeiend in een overlopend kleurenpalet van […]Read More

Net de derde week van de Camino gelopen. Via het departement Cantabrieen vandaag al vroeg aangekomen in de stad Gijon (spreek uit GGiGGon), hoofdstad van het departement Asturie. Mijn wandelmaten Rose uit Ierland en Tobias uit Duitsland, die ik gisteren ontmoetten, heb ik gevraagd of ze op mij willen wachten terwijl ik hier in de bibliotheek mijn blog schrijf. Na veel dagen alleen […]Read More

Santander. De tweede grote stad waar ik doorheen kom. Een stad waar ik me veilig voel. Ik zoek net zo lang tot ik een plek vind waar een computer met internet staat. Gemakkelijk vind ik mijn weg. 131 Km sinds de vorige blog in 5 1/2 dag gelopen met als recordafstand 33 km per dag. Dat ik zoveel liep die […]Read More

Vrijdag 5 juni 2015, Bilbao.Vanochtend vanuit het dorpje Lezama verder gelopen naar de grote stad Bilbao via een redelijk stijle route. Het lopen begint altijd te stijl maar de kuitspieren zijn het inmiddels gewend. Begonnen op 29 mei in Irun dus dat betekent dat ik er nu 152 km te voet op heb zitten, gemiddeld […]Read More